Εθισμός στον τζόγο
Ο τζόγος αποτελεί μια εξαρτητική συμπεριφορά χαρακτηριζόμενη από την απώλεια αυτοελέγχου και τη βαθμιαία οικονομική, ηθική και συναισθηματική κατάπτωση του ασθενούς. Στα πλαίσια της εξάρτησης αυτής ο ασθενής αναπτύσσει ανεκτικότητα, δηλαδή θέλει να παίζει όλο και περισσότερο, συχνά χάνοντας την έννοια του χρόνου και παρουσιάζει συχνές συναισθηματικές μεταπτώσεις (ευφορία-δυσφορία). Το ψέμα, η ευστροφία και η κρυψίνοια αποτελούν απαραίτητα ελαττώματα όσο και αρετές του παθολογικού τζογαδόρου, καθώς χωρίς αυτά δεν θα μπορούσε να συνεχίσει την αποκλειστική του αυτή σχέση με τα τυχερά παιχνίδια.
Τα τυχερά παιχνίδια διακρίνονται σε
-
Παιχνίδια τύχης στα οποία ο παίχτης δεν ασκεί κανενός είδους έλεγχο (ρουλέτα, φρουτάκια, Κίνο, κ.α.)
-
Παιχνίδια όπου απαιτείται ένας βαθμός δεξιότητας και γνώσης από τον παίχτη (αθλητικά στοιχήματα, ιπποδρομίες, πόκερ κ.α.)
Χαρακτηριστικό σύμπτωμα στην ασθένεια του παθολογικού τζόγου είναι η συντήρηση μύθων, λανθασμένων παραδοχών, αυταπατών και της ψευδαίσθησης ελέγχου γύρω από τις συνθήκες και την τελετουργία του παιχνιδιού.
Οι περισσότεροι ασθενείς θεωρούν ότι βρίσκονται κοντά στην ανακάλυψη ενός αλάθητου, σίγουρου συστήματος που θα τους επιτρέψει να ρεφάρουν ακόμα και αν βρίσκονται να χάνουν μεγάλα ποσά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τείνουν να υπερεκτιμούν τα κέρδη τους ενώ ξεχνούν είτε υποτιμούν τα ποσά, που έχουν χάσει και υιοθετούν μια διαστρεβλωμένη εικόνα των γεγονότων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πεποίθηση ενός παθολογικού παίχτη που θεωρεί ότι «σχεδόν κέρδισε» ποντάροντας π.χ. στο 13 όταν βγήκε στη ρουλέτα το 14.
Ο παθολογικός τζόγος αποτελεί σοβαρότατη ψυχιατρική ασθένεια με συχνά άσχημη έκβαση για τον ασθενή τόσο επειδή ο ίδιος αρνείται συνήθως να αναζητήσει θεραπεία όσο και λόγω της εγκατάλειψης αυτού από τους οικείους του λόγω του στιγματισμού, της οικονομικής και ηθικής εξάντλησης, όπου οδηγούνται οι τελευταίοι. Η μοναξιά και κοινωνική απομόνωση είναι χαρακτηριστικά στάδια της πορείας της ασθένειας του «παθολογικού τζόγου».
Θεραπευτική αντιμετώπιση
Η θεραπεία του παθολογικού τζόγου συνίσταται στο να βοηθήσει τον ασθενή να ξεπεράσει τις παράλογες σκέψεις που έχει αναπτύξει, σχετικά με τον έλεγχο τυχαίων γεγονότων, όπως ο τζόγος, καθώς και στην αντιμετώπιση των διαφόρων ψυχιατρικών και νευρολογικών συμπτωμάτων που παρουσιάζονται συνήθως λόγω της εξαρτητικής διαδικασίας. Η απότομη διακοπή του τζόγου παρουσιάζει συχνά σύνδρομο στέρησης ανάλογου του αλκοόλ και των ουσιών (πόνους στο στομάχι, ναυτίες, ιλίγγους, διαταραχές διατροφής και ύπνου, άγχος, δυσφορία) και μπορεί να προκαλέσει και νευρολογικές διαταραχές (επιληψία) καθώς και διάφορες ψυχιατρικές παθήσεις.
Κύριος στόχος της θεραπευτικής διαδικασίας του ασθενή είναι η κινητοποίηση αυτού προς την κατεύθυνση της βαθμιαίας διακοπής του τζόγου και η αναζήτηση τεχνικών για την μακροχρόνια αποχή αυτού από τα τυχερά παιχνίδια.
