Οι περισσότεροι άνθρωποι βιώνουν κάποιο άγχος σε νέες κοινωνικές καταστάσεις, σε καινούργιες γνωριμίες, όταν μπαίνουν σε ένα χώρο γεμάτο κόσμο ή μιλούν μπροστά σε κάποιο κοινό.
Κάποιες κοινωνικές περιστάσεις μπορεί να αποτελούν μεγαλύτερη πηγή άγχους απο κάποιες άλλες. Συχνά μπορεί να νιώθουν αρκετά άνετα να μιλήσουν σε ανθρώπους που ήδη γνωρίζουν αλλα να δυσκολεύονται περισσότερο με νέες γνωριμίες ή και όταν πιστεύουν πως η παρουσία τους ή απόδοση τους αξιολογείται απο τους άλλους.
Ενώ το άγχος σε κοινωνικές συνθήκες είναι αρκετά συχνό, μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα στη ζωή κάποιου ατόμου όταν αυτό βιώνεται πολύ έντονα. Μπορεί να εμποδίσει το άτομο στις κοινωνικές του επαφές και να οδηγήσει σε αποφυγή καταστάσεων που μπορεί να προκαλέσουν άγχος αλλά και σε συσσώρευση περαιτέρω αρνητικών συναισθημάτων, επιβεβαιώνοντας με αυτόν τον τρόπο την αρχική του πεποίθηση πως δε μπορεί να λειτουργήσει καλά κάτω απο κάποιες κοινωνικές συνθήκες (πχ κοινωνικές εκδηλώσεις, πάρτι, παρουσιάσεις κτλ).
Ακόμα και πριν βρεθεί σε μία κοινωνική κατάσταση το άτομο ξεκινά να σκέφτεται με κάθε λεπτομέρεια τι θα μπορούσε να συμβεί και να εκτεθεί, καταστροφολογώντας ή κάνοντας αρνητικά σενάρια, προδιαθέτοντας με αυτο τον τρόπο τον εαυτό του οτι θα ντροπιαστεί. Στη συνέχεια, εφόσον καταφέρει να παρευρεθεί στην κοινωνική αυτή συναναστροφή, αναλύει στο μυαλό του, με αρνητικό τρόπο συνήθως, πώς πιστεύει οτι φάνηκε στον περίγυρο του και τι θα έπρεπε να είχε κάνει διαφορετικά.
Τα σωματικά συμπτώματα του άγχους που συχνά βιώνει, όπως τρέμουλο, ναυτία, κοκκίνισμα προσώπου και ιδρώτας ή ακόμα και η σκέψη πως αυτά μπορεί να γίνουν αντιληπτά από τους άλλους, μπορεί να λειτουργήσει ως μια επιπλέον πηγή άγχους διατηρώντας έτσι το φαύλο κύκλο. Μερικές φορές παρατηρείται η χρήση αλκοόλ ή ακόμα και ουσιών πριν απο ένα κοινωνικό γεγονός έτσι ώστε το άτομο να χαλαρώσει και να νιώσει πιο άνετα με τους άλλους και το περιβάλλον του.
Το κοινωνικό άγχος καθώς συχνά διατηρείται μέσα απο ένα φαύλο κύκλο σκέψεων, συναισθημάτων και συμπεριφοράς (συμπεριφορές ασφαλείας, όπως το να δείχνει απασχολημένο, να είναι συνεχώς με κάποιο άλλο άτομο με το οποίο νιώθει ασφάλεια, αποφυγή βλεμματικής επαφής κτλ) μπορεί να ξεπεραστεί με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας και πιο συγκεκριμένα με τη βοήθεια της γνωστικής-συμπεριφοριστικής θεραπείας. Μέσω της προσέγγισης αυτής μπορεί το άτομο να κατανοήσει καλύτερα το πρόβλημα που αντιμετωπίζει, τι το προκαλεί αλλά και τι το διατηρεί (σκέψεις και συμπεριφορές) όπως επίσης να διδαχτεί τεχνικές για να το ξεπεράσει και να αποκτήσει μεγαλύτερη άνεση και αποτελεσματικότερη επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους. Σε κάποιες περιπτώσεις η φαρμακευτική αγωγή, όπως τα αγχολυτικά, μπορεί να είναι βοηθητική πάντα όμως συνοδευτικά με τη ψυχοθεραπεία.
